19 september 1982 liep de Callenburgh aan de grond in Den Helder waardoor dit voor mij de laatste reis aan boord van de Callenburgh was.

Na het zomerverlof werd van 23 augustus tot 19 september aan de eskaderreis deelgenomen met daarin de oefening Silver Nut en de NAVO-oefening Northern Wedding. Ik was daarvoor bevorderd tot sergeant maar in verband met een tekort aan korporaals gevraagd door te blijven varen. Op de laatste (vrijdag) avond op zee werd er nog even flink gefeest. Onze boordhelicopter was die vrijdag al afgevlogen naar MVK de Kooy en ook wij van de BVP konden de laatste avond op zee flink vieren.
Ik weet het niet meer zeker maar er werd een verjaardag gevierd, waarschijnlijk van de chef BVP, Freek Prins, want we waren uitgenodigd in de gouden bal. De drank smaakte prima en omdat we trek kregen ging ik de gamelle in om wat aardappels te bakken. Van Freek had ik geleerd om er ook wat kaas op te doen dus een stuk kaas gevonden en uiteindelijk een mes om te snijden. Dit was een groot uitbeen mes en naar later bleek pas geslepen. Met al die drank ging het dus fout en sneed ik in mijn hand. Het bloedde flink en vanuit de gamelle riep ik om aflossing omdat ik naar de ziekenboeg moest. De mannen aan de bar dachten echter dat ik een grapje maakte en met tomaten ketchup bezig was. Grote lol dus totdat ze eindelijk door kregen dat het ernstig was.
Ik dus naar de ziekenboeg voor een groot aantal hechtingen. Het ergste was dat toen ik terug kwam de aardappels op waren, ze hadden natuurlijk niets voor me bewaard.

De volgende morgen had ik dus geen haast en stond rustig onder de douche met mijn hand opzij om mijn hand droog te houden toen het schip opeens heel raar begon te stuiteren en de verlichting uitviel en alles stil werd. Ondanks mijn handicap was ik toch behoorlijk snel boven.

Toen bleek dat tijdens het binnenlopen van de Helderse marinehaven het schip in zeer dichte mist teveel aan de westzijde van de lichtenlijn  raakte en enkele meters over de bodem schoof waardoor de sonardome en de schroefbladen werden beschadigd. Dit had grote gevolgen voor het vaarprogramma en lag het schip van 27 september tot 6 oktober op de Rijkswerf in dok VI voor reparatie. Zonder schroeven werd het schip die dag vleugellam langs steiger 18 afgemeerd.

Op naar het volgende schip maar weer dus.

Na de enerverende Amerika reis was de BVP weer herenigd op MVKK en deden we als Callenburgh ploeg mee met de sportdag.

Van links naar rechts staand Koos de Boer, Peter van de Reep, Peter Kool, gastspeler Fred vermeer en Terry van de Woude. Knielend links Freek Prins en rechts Theo Schreurs.
De hoeden waren souveniers van Puerto Rico

26 april uit New York vertrokken, daarna bezoek Halifax van 6 tot 10 mei en terugreis met thuiskomst in Den Helder op 19 mei.

Na het vertrek uit New York konden we even bijkomen. Voor Peter en mij was het wel wennen zonder helicopter en de helicopter van de van Speyck kwam maar sporadisch oplanden.

Ik heb in ieder geval beter kunnen zien wat er zoal aan boord gebeurd want ik had alle tijd om aan boord rond te lopen. Als echte boerennachtgasten natuurlijk 's avonds film kijken en iets drinken aan de bar. Ik heb me ook nuttig gemaakt als barkeeper.

BOZ met Hr Ms Zuiderkruis

Halifax was natuurlijk bekend, minder dan een jaar geleden was ik er drie weken lang met Hr Ms De Ruyter, maar deze keer was het iets korter.

Het jaar daarvoor kwamen we regelmatig in de discotheek The Office en ik was dus nieuwsgierig of er iets was veranderd.

Na binnenkomst werd ik gelijk verwelkomt door de portier die me herkende en nog wist van de feesten van de bemanning van de Ruyter.

Hij vroeg of ik Jane, een dame die de weg naar de ruyter goed kende, al had gesproken en toen ik vertelde dat ik geen contact gegevens had belde hij haar op en gaf me de telefoon. Ze kon niet komen op dat moment en vroeg me of ik bij haar thuis langs wilde komen.

De portier regelde een taxi en gaf het adres. Toen ik binnenkwam ontving ze me in nachtjapon (ze was blijkbaar ziek) LOL.

Verder heb ik niets spannends te vertellen en na een rustige oversteek kwamen we 19 mei weer aan in Den Helder waar we weer herenigd werden met de BVP op De Kooy.

Na Baltimore een dagje varen via Back Creek en de Delaware rivier naar New York, aankomst 22 april.

In New York stond heel wat op het programma waaronder een bezoek van koningin Beatrix. Peter van de Reep en ik waren vrij gesteld van wachtdiensten, men wilde ons sparen ivm het verlies van de helicopter.

Omdat de leiding vond dat ik er representatief uitzag werd ik wel gevraagd om tijdens het bezoek van de koningin overdag op vrijwillige basis onderofficier van de wacht te spelen.

Ik was de nacht ervoor op stap geweest en had maar twee uur geslapen dus ik zag er niet echt goed uit volgens mij. Toch was men blijkbaar tevreden want ik heb geen klachten gehad, het was wel een lange dag.

Binnenkomst met het world trade center goed zichtbaar.

Bovenop gestaan, was indrukwekkend. De tekst heeft later wel een andere betekenis gekregen.

Ik meen dat er zo'n 200 marinemensen hun fiets aan boord hadden en meegedaan hebben met de fietstocht.

Veel Nederlanders herkenbaar op de foto in de New York Times. Ik was een van de snelsten, LOL, dus vooraan.

Nog een foto van opzij, ik ben rechts net nog in beeld.
Volgens mij isde man met bril achterin een vliegtuigmaker magazijn beheerder en de man met baard een weerkundige.

Vijf km voor de finish moesten we wachten op van Agt die voor de foto's nog even meefietste.

Dit was dus binnen een jaar de tweede keer dat ik in New York was. Ik had mijn vriendin daar geschreven maar geen antwoord gekregen, de brief ontving ik pas in halifax.

Eerst werd ik verrast door mijn oude vriendin uit Baltimore die opeens samen met vriendin voor Peter op de valreep stond en even later mijn New yorkse vriendin die niet begreep waarom ik haar nummer niet had gebeld die ze me had gestuurd. Daarbij had ik ook nog een afspraak met een vriendin van de Zuiderkruis dus ik had een heel druk programma. Gelukkig waren de collega's zo vriendelijk mij te waarschuwen en de dames bezig te houden wanneer ze gelijktijdig aan boord kwamen.

Ik had dus een heel vol schema en ben in die vier dagen alleen af en toe in mijn hut geweest om me te verkleden.

De dames uit Baltimore hadden vrijkaarten geregeld voor TV opnames van de Johnny Carson show. Dit kon omdat ze hadden gezegd dat ze twee nederlandse marinemensen mee zouden nemen. Hier moest ik mijn vriendin op afstand houden want ik kwam in beeld en mijn New yorkse vriendin zou het programma op TV bekijken. Zij begreep helemaal niet hoe ik aan een vrijkaart kwam.

De twin towers en het vrijheidsbeeld bezocht en op uitnodiging in de beroemde discotheek studio 54 geweest.

De fietstocht dwars door New York was ook een bijzondere ervaring. Het was 's morgens vroeg vrij gemakkelijk aan de start te verschijnen, er was toen nog niet zoveel verkeer. Dit was wel even anders aan de finish. Hoe moesten we nu terug naaar het schip. Dus maar aan een politie agent advies gevraagd. Die vroeg ons te verzamelen dan zou dat geregeld worden.

Even later verscheen een politie wagen die we moesten volgen. Zo fietsten we door de drukke stad achter een politie auto met zwaai licht en sirene en werden niet gehinderd door stoplichten. Zo zijn we netjes afgeleverd.

Baltimore van 14 tot 20 april, afgemeerd midden in de stad, inner harbour, een uitgaans centrum tegenover de loopplank. De andere schepen van het eskader bezoeken Philadelphia.

Na het verlies van de boordhelicopter meerde het eskader weer af in Norfolk waar de onderzoekscommissie aan boord kwam. Ik herinner me weinig van die tijd in Norfolk. We hebben afscheid genomen van de vlieger, sensor operator en onze collega's van de BVP en de Zuiderkruis waarna Peter van de Reep en ik weer aan boord gingen van de Callenburgh.
De bemanning toonde daar heel veel begrip terwijl die een dubbel gevoel hadden omdat ze een geweldige tijd hadden gehad in Solomons island.
We hadden niet veel tijd om bij te komen want twee dagen later liepen we Baltimore al weer binnen.
Midden in de roos want het uitgaanscentrum was hier wel heel dichtbij.

Hr Ms Callenburgh naast Hr Ms Tromp afgemeerd.

Om de drukte wat te ontlopen zijn Peter en ik wat verder de stad ingelopen waar we een leuk plekje vonden, Middleton tavern met life muziek door een zangeres. We waren nog niet in feeststemming dus de rustige country muziek stond ons wel aan en ik kon me natuurlijk weer niet inhouden om een gesprek met de zangeres te beginnen.
Ik vertelde haar dat we wel wat gezellige muziek aan boord konden gebruiken en ze stemde er mee in om de volgende dag in het korporaals verblijf te komen zingen.

Ondanks de vele uitgaans mogelijkheden was er toch belangstelling aan boord.

Lee Ann had nog een vriendin en nodigde mij en Peter uit om mee te gaan naar een optreden.

Dat klikte en ze hebben ons het een en ander laten zien die dagen waaronder een bezoek aan Washington en een avond bij een groep bevriende muzikanten thuis.

Een groot voordeel was ook dat we vrijgesteld waren van wachtdiensten dus we hadden alle tijd.

31 maart voor de kust van Norfolk verongelukte onze boordhelicopter, op dat moment opererend vanaf Hr Ms Zuiderkruis

29 maart vertrokken we aan boord van Hr Ms Zuiderkruis naar zee. eenmaal op zee begonnen we met vliegoperaties.

31 maart stond 's avonds een vlucht geplanned en omdat de HOD van de Zuiderkruis mee wilde vliegen werd de HOD, Rob Beenhakker, door leden van de BVP  in een dompelpak geholpen en voorzien van zwemvest en helm.

Hij nam de plaats in van de Tacco, die achterbleef, voorin achter de radar.

De kist ging in take off en wij, leden van de BVP trokken ons terug in het kantoor van de BVP waar we even later opeens een melding kregen van de HDO dat de kist van de radar was verdwenen. Dat was even schrikken en even later werd op het schip groot alarm gemaakt en de zoekactie wordt gestart.

Gelukkig werden er signalen opgepikt en na een tijdje werden de vlieger Peter Rozendaal en de sensor operator Theo Schreurs gelokaliseerd. Een schouw werd tewatergelaten en geprobeerd werd de mensen op te pikken.

Dit ging duidelijk niet gemakkelijk want men kreeg de drenkelingen niet aan boord. Ik zag terwijl ze Peter binnen probeerden te slepen dat de schouw afdreef naar Theo waarbij de schroef toch heel dicht bij het hoofd van Theo kwam.

Uiteindelijk zijn ze toch aan boord geholpen waar ze, behoorlijk onderkoeld door het koude zeewater naar de ziekenboeg zijn gebracht.

Daarna werd de zoekactie voortgezet om de HOD te vinden. Na lang zoeken is de zoekactie afgebroken.

Na het localiseren van de heli een maand later werd daarin de HOD aangetroffen die klem bleek te hebben gezeten door de radar indicator.

Ik wil wel melden dat de bemanning van de Zuiderkruis vanaf het begin van onze detachering bijzonder gastvrij en hulpvaardig was en na het ongeluk ons heel goed hebben gesteund.

Eenmaal weer terug aangekomen in Norfolk kwam de onderzoekscommissie aan boord en werden we ondervraagd en de administratie in beslag genomen en gekontroleerd. Ik heb echter nooit de indruk gehad dat men dacht aan verkeerd onderhoud. Er gaat toch wel heel wat door je heen als de heli waar je voor verantwoordelijk bent gecrashed is.

De vlieger, sensop en leden van de BVP zouden terug vliegen naar Nederland maar omdat Hr Ms Callenburgh geen gekwalificeerde scheepsvliegploeg had werden Peter van de Reep en ik (twee vrijgezellen) gevraagd om de reis aan boord van de Callenburgh voort te zetten om toch vlieg operaties te kunnen uitvoeren en de helicopter van Hr Ms van Speyck te kunnen ontvangen.

Omdat de volgende havens Baltimore, New York en Halifax waren hoefden we daar niet lang over na te denken.

Konden we ook eens het leven van boerenacht gasten ervaren.

Uit het herinneringsboek FLY RIGHT FLY LYNX.

De laatste foto van de 275 aan boord van Hr Ms Zuiderkruis

Assistentie gevraagd door Hr Ms van Nes voor reparatie sonar van hun boordhelicopter.

In de Golf van Mezico kregen we opeens bericht van de commando centrale dat de boord helicopter van de van Nes op zou landen voor een sonar specialist. De van Nes zat op dat moment in Stanavforlant die ook deelnam aan de oefeningen.

Vliegdek gereed gemaakt en de helicopter kwam oplanden.

Wij dachten dat ze een sonar specialist kwamen ophalen voor het schip maar de motoren werden afgezet en toen bleek dat de helicopter zelf sonar problemen had.

Bleek dat ze mij om hulp kwamen vragen. Een zekering van hun sonar vloog er steeds uit en de monteur wist zich geen raad meer.

Gelukkig kon ik de klacht snel localiseren en omdat de chef BVP Freek Prins (de grootste ritselaar die ik heb meegemaakt) buiten het normale BVP pakket behoorlijk wat reserve onderdelen had geritseld/niet ingeleverd had, hadden we een transmitter extra en daardoor de sonar weer 100% operationeel.

In mijn volgende bericht zal blijken dat we die onderdelen later tijdens die reis ook niet meer nodig hadden.

Dit was het telegram waarin om assistentie werd gevraagd.

Hier het telegram van de van Nes waarbij we werden bedankt. Ik heb de telegrammen mogen bewaren als aandenken.

19 maart binnenkomst Norfolk, de BVP met helicopter wordt gedetacheerd op Hr Ms Zuiderkruis tijdens de EMC beproevingen van Hr Ms Callenburgh op Solomons Island

Het eskader loopt 19 maart Norfolk binnen voor een onderhouds periode. De Callenburgh gaat naar Solomons island voor EMC beproevingen waarbij de heli niet aan boord kan blijven. De BVP met helicopter wordt gedetacheerd aan boord van de Zuiderkruis.

Even hard werken dus om het BVP pakket e.d. over te brengen en dus inrouleren.

Op de Zuiderkruis worden we hartelijk ontvangen en dit werd voor ons dus de eerste ervaring op een schip met dames. 

Een van de vrouwelijke matrozen aan boord kende mij omdat we uit dezelfde streek kwamen en vroeg me een biertje te komen drinken in het verblijf.

Onderweg daar naaar toe kwam ik een bekende officier tegen, zee officier met vliegbrevet, Ben Rous. Na wat te hebben gepraat zei hij dat het in het korporaals verblijf altijd veel gezelliger was dan in de longroom waarna ik aanbood om van jasje te wisselen. Hij kreeg mijn schouder epauletten en zo ging ik dus op bezoek bij de manschappen als LTZ1 en daar aangekomen was ze heel verbaasd, Ze dacht, terecht, dat ik korporaal was en zag me onverwachts als officier. Na een hoeveelheid bier kwam de officier die me al een hele tijd had lopen zoeken binnen om zijn jasje weer op te eisen en toen kon ik helemaal niet meer stuk want de manschappen vonden dit toch wel een leuke stunt.

Vanaf de Zuiderkruis werd ook een BBQ georgainiseerd op Virginia Beach waarbij wij waren uitgenodigd, ongelooflijk alles was verzorgd met zelfs een mobiele biertap installatie.

Met Theo Schreurs ben ik nog een avond op stap geweest waarbij we gewoon op goed geluk een discotheek binnenstapten. Tot onze verbazing zag het binnen zwart van het volk, we waren de enige blanken. Na dapper een biertje te hebben besteld en op te hebben gedronken hebben we het etablissement maar snel verlaten want we hadden niet de indruk dat de mannen onze aanwezigheid op prijs stelden daar.

Toen was er nog iets te vieren. In het BVP kantoor met van links naar rechts Peter van de Reep, Theo schreurs, Koos de Boer, Peter Rozendaal en Freek Prins.

Man overboord in de golf van Mexico

8 maart vertrokken uit Ft Lauderdale voor een oefening in de Golf van Mexico.
Een stevig vliegprogramma waarbij geen rekening werd gehouden met werk en rust tijden.
Tijdens een nachtvlieg oefening 's nachts om een uur of twee ging de chef BVP, Freek Prins achter op het vliegdek zitten omdat hij genoeg had van de muziek van Andre Hazes. Peter Bleeker was een fan van Hazes en draaide zijn muziek behoorlijk hard in het kantoor van de BVP. Ik had daar een dikke stereoradio met cassette recorder geinstalleerd. Freek wilde even wat rust.

Komt Freek opeens naar binnen gerend en vraagt of we snel mee willen komen naar buiten want hij denkt een stem te horen in de duisternis op het water.
En inderdaad we hoorden iemand roepen. Gelijk alarm gemaakt voor man over boord en het schip maakte snel een rondje en op de positie waar we het geluid hadden gehoord werd de schouw te water gelaten en ging men op zoek.
Tot ieders verbazing werd een bemanningslid van de Callenburgh, een matroos, aangetroffen in het water. Achteraf bleek deze al een paar uur daarvoor overboord was gesprongen omdat hij gepest was door zijn maten en dronken dacht dat hij wel even naar huis kon zwemmen. Hij was al behoorlijk onderkoeld ondanks de vrij hoge watertemperatuur. Later bleek dat het schip tijdens de oefening na een paar uur weer op diezelfde plek was.

In de volgende haven is de matroos op het vliegtuig gezet naar huis maar niet voordat hij nog een Bingo prijs had gewonnen aan boord. Daar waren de maten niet blij mee.

Al met al kunnen we zeggen dat de muziek van Andre Hazes en de afkeer daarvan van Freek Prins een leven hebben gered. Hierbij voegende dat de nachtvlucht niet op die tijd was geplanned maar ivm  vermoeidheid van de vlieger was uitgesteld mogen we wel stellen dat de matroos heel veel geluk heeft gehad.

5 tot 8 maart, bezoek aan Fort lauderdale. Met Theo Schreurs en Peter van de Reep naar Orlando en Disneyworld.

Kort en hevig want Theo wilde graag naar Disney world en als stapmaat doe je dan mee ook als je niet echt van zulke attracties houdt. Ik was ook de enige oud genoeg om een auto te kunnen huren en mocht dan ook rijden. 

Niet bijzonder enerverend maar de achtbaan in het donker vond ik wel indrukwekkend. Dat lange in de rij staan vond ik maar niets.

In ieder geval na aankomst in Kissimee een motel gevonden en voor een nacht betaald. Bleek het een kamer te zijn met twee bedden dus moest er geloot worden wie er naast elkaar mochten liggen en wie een bed voor zichzelf had. Peter was de gelukkige die een bed voor zichzelf had.

Daarna een restaurant opgezocht waar we in de rij moesten staan om binnen te komen. Stonden we achter een paar kwebbelende oudere dames die nogal de tijd namen.

Ik dus opgemerkt in het Nederlands dat die oude taarten wel eens op mochten schieten waarna een van de dames zich omdraaide en vroeg in het Nederlands "Ha, zijn jullie ook nederlanders". Even schrikken dus.

Ft lauderdale dus enkel de eerste en de laatste avond meegemaakt.

De laatste avond nog met de meeste leden van de BVP naar een topless club gegaan waar de dames voor je dansten op de bar. Als je een bankbiljet in hub slipje stopte kreeg je wat extra aandacht en ik kreeg daar een massage van een paar borsten in mijn gezicht. Terry wilde ook wel wat van die borsten voelen maar handtastelijkheid werd niet op prijs gesteld en hij kreeg een tik.

Afgemeerd in Fort Lauderdale, met de van Speyck, Piet Hein en rechts de Wandelaar. Foto genomen vanaf de Callenburgh

binnenkomst, de enige foto die ik heb gemaakt. (buiten disneyworld, maar die foto's zijn niet echt interessant voor dit blog)

Twee horeca etablisementen die we hebben bezocht.

De huurauto voor het motel in Kissimee met Theo Schreurs, Peter van de Reep en Koos de Boer.
Het was wel even wennen met die brede wegen en de stoplichten aan de andere kant van het kruispunt.

Vijf dagen gevaren waarna we weer binnenliepen in San Juan voor een weekend van 26 februari tot 1 maart, overdag bustrip regenwoud en het strand, 's avonds naar de Black Angus op loopafstand.

Een aantal foto's gemaakt tijdens het binnenvaren

Dit schip lag hier aan de grond. Blijkbaar was het hier ook slecht weer geweest.

Uitkijken over het regenwoud. Het was wel een verschrikkelijke bustrip met een chauffeur die maar 2 standen had op zijn gaspedaal. Daarbij toeterde hij steeds om anderen uit zijn weg te krijgen. Dit moest hij doen door met een draad tegen tegen staal te drukken om aarde te maken.

Op de terugweg een biertje tegen de schrik op het strand. In onderbroek want we hadden geen zwemspullen mee.

's Avonds "ontspanning"in de Black Angus.
De verhalen over deze plek zal ik hier niet plaatsen.

We zijn ook nog naar een andere Discotheek geweest waar ik werd aangesproken door een man die had gezien dat ik nogal onder de indruk was van een dame daar. Hij vroeg of ik haar leuk vond en vertelde haar toen dat ze bij mij moest zitten en hij bracht een paar drankjes.
Daarna nodigde hij mij uit om met haar naar zijn villa te gaan want daar was het veel gezelliger!!!
De dame was een spetter dus het was een moeilijke beslissing maar ik durfde het aanbod niet aan te nemen want ik vertrouwde het niet.

Na de vertraging ivm de reddingsactie toch even ontspanning en wel op de Virgin islands. De Callenburgh met de Tromp en de Wandelaar meren af in St Croix.

Gelukkig voegden we ons uiteindelijk weer bij het eskader en meerden af in St Croix.

Theo Schreurs en ik wilden iets aan de conditie doen :)  dus vertrokken met de fiets voor een verkenningstocht .

Na vele kilometers fietsen vonden we uiteindelijk een plek om wat uit te rusten. We vroegen of we de fietsen mochten parkeren en binnen mochten want het was een prive strand. Bleek dat we ongeveer het hele eiland rond hadden gefietst want op het strand hadden we uizicht op onze schepen en er waren reeds heel wat bemanningsleden van de Callenburgh aanwezig.

De rum punch smaakte heel goed en nadat de zakken goed waren gevuld stapten Theo en ik weer op de fiets om terug aan boord te gaan. Ik heb nog nooit iemand zoveel van zijn fiets zien vallen als Theo die middag. Of vooral horen vallen want ik durfde bijna niet om te kijken omdat ik bang was zelf te vallen.

Gelukkig is het gelukt en na aankomst liet Theo zelfs nog zien dat hij in staat was van het schip af te duiken.

Daarna even het bedje opgezocht want het was de bedoeling 's avonds toch even de stad te verkennen.

's Avonds dus geprobeerd Theo, mijn stapmaat, wakker te maken maar die was echter nog teveel onder de indruk van de rum punch.

Uiteindelijk samen met Peter Roozendaal van boord gegaan om te zien of er iets te beleven was.

Geen taxi te zien dus Peter hield gewoon een auto aan en maakte de chauffeur duidelijk dat hij ons naar een goede uitgaansgelegenheid moest brengen en tot mijn verbazing werd dit geregeld.

Ik zal verder niet in detail treden maar ik heb in ieder geval later ansichtkaarten kunnen versturen met de groeten van de Virgin islands waarbij ik Virgin heb doorgestreept.

Geen taxi te vinden laat in de avond maar ook daar had Peter een oplossing voor. Hij stapte het politiebureau in en vertelde hen dat ze zich nuttig konden maken door ons terug naar boord te brengen.

Tot mijn verbazing werd dit nog geregeld ook.

De Tromp met daarnaast de Wandelaar en de Callenburgh. Rechts afgemeerd het Amerikaanse stations schip.

Een Amerikaanse dame die genoot van de Hollandse aandacht. Met Koos de Boer, Theo Schreurs en een kpl td waarvan ik helaas de naam ben vergeten.

Het was een dag met veel rum punch

Gelukkig was ook de dokter aanwezig.

Theo Schreurs en Koos de Boer met een gewaardeerde collega waarva ik ook de naam ben vergeten.

MS Victory, een verslag van de reddingsactie door KLTZ Willem Muilwijk, vlieger van de 274

De helicopters van de Callenburgh en de van Speyck tijdens de reddingsactie.

Hr Ms Callenburgh tijdens het binnenvaren van Ponta Delgada.

Eskaderreis 1982. Onderweg richting Nederlandse antillen worden we ingezet voor een reddingsactie, een griekse tanker in tweeen gebroken.

Hieronder het verhaal gekopieerd uit het boek Fly Right Fly Lynx (36 jaar Westland Lynx)

Zo zag het schip eruit voordat het voer als MS Victory.

Om de BVP van de Callenburgh niets tekort te doen deze foto want helaas geen foto's van deze BVP in het boek.
Op de foto CBVP Freek Prins, KPLWDV Koos de Boer, KPLWDV Peter Kool, MATRTDV Terry van der Woude, KPLTDV Peter van de Reep en MATRTDV Peter Bleeker.

De rustige oversteek werd dus plotseling afgebroken en er werd dus zo snel mogelijk gevaren in hoge golven van wel twintig meter met windkracht 12.

In de buurt van de tanker gekomen moest de helicopter uit de hangaar naar de spot op het helidek worden gereden. De lieren en de lessingen waren niet voldoende om de heli vrij te houden van de hangaardeuren door de slagzij die het schip maakte als gevolg van de koers. Dus werd de hulp in geroepen van de dekdienst die dan ook geweldig hebben geholpen met de bevestiging van vierlopers aan een kant van de heli.

Het was ongelooflijk te zien hoe de heli al schuivend in het midden van het dek werd gehouden.

Dat er dan ook geen ongelukken zijn gebeurd met het vlieggereed maken van de heli was een wonder.

Daarna moesten ook de bladen  worden gespreid en de hekken geklapt in dat zware weer.